حدیث 939
(939 و 1836) الکافی (ح 6911): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ قالَ: «کَتَبْتُ إلَی أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام بِمَسائِلَ بَعْضُها مَعَ ابْنِ بُکَیْرٍ وَ بَعْضُها مَعَ أبی‌الْعَبّاسِ، فَجاءَ الْجَوابُ بِإمْلائِهِ: … وَ سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ تَعالَی: ««الْحَجِّ الْأکْبَرِ» ما یَعْنی بِالْحَجِّ الْأکْبَرِ؟» فَقالَ: «الْحَجُّ الْأکْبَرُ، الْوُقوفُ بِعَرَفَةَ وَ رَمْیُ الْجِمارِ وَ الْحَجُّ الْأصْغَرُ الْعُمْرَةُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
عمر بن اذینه روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام به مسأله‌هایی نامه نوشتم، بعض آن با ابن بکیر بود و بعضی با ابوالعباس. پس جواب به املای ایشان آمد: … و از سخن او تعالی: ««الحج الأکبر» سؤال کردم که منظور از حج اکبر چیست؟» پس فرمودند: «حج اکبر، وقوف به عرفه و رمی جمرات است و حج اصغر عمره است»».