حدیث ۸۶۴

(۸۶۴) التهذیب (ج ۴، ح ۹۶۱): وَ عَنْهُ عَنْ هارونَ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ سَماعَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «جُعِلْتُ فِداکَ! یَدْخُلُ عَلَیَّ شَهْرُ رَمَضانَ، فَأصومُ بَعْضَهُ، فَتَحْضُرُنی نیَّةُ زیارَةِ قَبْرِ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام. فَأزورُهُ وَ أُفْطِرُ ذاهِباً وَ جائیاً أوْ أُقیمُ حَتَّی أُفْطِرَ وَ أزورُهُ بَعْدَ ما أُفْطِرُ بِیَوْمٍ أوْ یَوْمَیْنِ؟» فَقالَ: «أقِمْ حَتَّی تُفْطِرَ». قُلْتُ لَهُ: «جُعِلْتُ فِداکَ! فَهُوَ أفْضَلُ؟» قالَ: «نَعَمْ! أ ما تَقْرَأُ فی کِتابِ اللهِ: «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به ثقةالاسلام الکلینی بر می‌گردد و هارون بن حسن بن جبله، خطای در استنساخ است و صحیح آن، هارون بن حسن از عبدالله بن جبله است، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه است، از هارون بن حسن بن محبوب از عبدالله بن جبله از سماعة بن مهران از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه این افراد از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.

ابوبصیر از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «فدایتان شوم! ماه رمضان بر من وارد می‌شود، پس بعض آن را روزه می‌دارم و نیت زیارت قبر ابی‌عبدالله (امام حسین) علیه‌السلام در من حاضر می‌شود. پس او را زیارت کنم و رفتن و آمدن را افطار نمایم یا بمانم تا فطر شود و بعد آن‌که فطر کردم، او را به یک یا دو روز (تأخیر) زیارت کنم؟» پس فرمودند: «بمان تا فطر کنی.» به ایشان عرض کردم: «فدایتان شوم! پس آن افضل است؟» فرمودند: «آری! آیا در کتاب الله نخوانده‌ای: «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»»»