حدیث 8534
(8534) علل الشرائع (ج 1، ص 207): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ عَبْدِالْعَلیِّ بْنِ أعْیَنَ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَصَّ عَلیّاً علیه‌السلام بِوَصیَّةِ رَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ ما یُصیبُهُ لَهُ. فَأقَرَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ لَهُ بِذَلِکَ. ثُمَّ وَصیَّتُهُ لِلْحَسَنِ وَ تَسْلیمُ الْحُسَیْنِ لِلْحَسَنِ. ذَلِکَ حَتَّی أفْضَی الْأمْرُ إلَی الْحُسَیْنِ. لا یُنازِعُهُ فیهِ أحَدٌ لَهُ مِنَ السّابِقَةِ مِثْلُ ما لَهُ وَ اسْتَحَقَّها عَلیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ لِقَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ أولوا الْأرْحامِ بَعْضُهُمْ أوْلی بِبَعْضٍ فی کِتابِ اللهِ». فَلا تَکونُ بَعْدَ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ إلّا فی الْأعْقابِ وَ أعْقابِ الْأعْقاب.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از محمد بن عیسی بن عبید از حماد بن عیسی از عبدالاعلی بن اعین که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
عبدالاعلی بن اعین روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «همانا الله عز و جل مخصوص گردانید علی علیه‌السلام را به وصایت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله و آنچه ارزانی داشته بودش برای او. پس اقرار کردند حسن وحسین برای او به آن. سپس وصیت او برای حسن بود و تسلیم حسین برای حسن. آن بود تا امر به حسین رسید. منازعه نمی‌کرد او را درباره آن احدی به جهت سابقه مانند آنچه برای او بود و مسحق آن شد علی بن حسین به جهت کلام الله عز و جل: «وَ أولوا الْأرْحامِ بَعْضُهُمْ أوْلی بِبَعْضٍ فی کِتابِ اللهِ». پس نباشد بعد علی بن حسین مگر در فرزندان و فرزندان فرزندان.»»