حدیث 852
(852 و 11776) الفقیه (ح 2026) و التهذیب (ج 4، ح 552) و الکافی (ح 6623): وَ رَوَی عَلیُّ بْنُ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌بَصیر عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «نَزَلَتِ التَّوْراةُ فی سِتٍ مَضَیْنَ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ وَ نَزَلَ الْإنْجیلُ فی اثْنَتَیْ عَشْرَةَ مَضَتْ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ وَ نَزَلَ الزَّبورُ فی لَیْلَةِ ثَمانَ عَشْرَةَ مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ [الْفُرْقانُ] فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به علی بن ابی‌حمزه البطائنی که معتبر درجه یک است، از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که علی بن ابی‌حمزه از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از قاسم بن محمد الجوهری از علی بن ابی‌حمزه البطائنی به باقی سند روایت کرده است که محمد بن قاسم الجوهری، ثقه درجه دو است، اما حضورش قبل از علی بن ابی‌حمزه مشکل‌زا است و این طریق را نمی‌توان معتبر دانست.
ثقةالاسلام الکلینی هم شبیه این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از احمد بن محمد بن عیسی از حسین بن سعید الاهوازی به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.
* * *
مجلسی اول: فی الموثق.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «تورات در ششم ماه رمضان نازل شد و انجیل در دوازدهم از ماه رمضان و زبور در شب هجدهم از ماه مضان نازل شد و قرآن (فرقان) در شب قدر».