حدیث ۸۳۸

(۸۳۸ و ۸۴۰) الکافی (ح ۶۴۵۱) و الفقیه (ح ۱۹۴۹): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضّالٍ عَنِ ابْنِ بُکَیْرٍ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ عَلَی الَّذینَ یُطیقونَهُ فِدْیَةٌ طَعامُ مِسْکینٍ»، قالَ: «الَّذینَ کانوا یُطیقونَ الصَّوْمَ فَأصابَهُمْ کِبَرٌ أوْ عُطاشٌ أوْ شِبْهُ ذَلِکَ، فَعَلَیْهِمْ لِکُلِّ یَوْمٍ مُدٌّ».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن علی بن فضال از عبدالله بن بکیر از بعض اصحابش روایت کرده است که این بعض اصحابه، هر چند ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه عبدالله بن بکیر، توثیق درجه دو می‌شوند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به عبدالله بن بکیر که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.
* * *
مجلسی اول: فی الموثق کالصحیح.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ عَلَی الَّذینَ یُطیقونَهُ فِدْیَةٌ طَعامُ مِسْکینٍ» فرمودند: «کسانی که طاقت روزه ندارند، پس آن‌ها پیری یا بیماری عطش یا مانند آن فرا رسیده است، پس برای هر روز برای آن‌ها یک مد است.»