حدیث ۸۲۱۲
(۸۲۱۲) معانی الأخبار (ص ۱۲) و التوحید (ص ۱۴۹) و المحاسن (ج ۱، ص ۲۱۸): حَدَّثَنا أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ قالَ حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إسْماعیلَ بْنِ بَزیعٍ عَنْ مَنْصورِ بْنِ یونُسَ عَنْ جَلیسٍ لِأبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌حَمْزَةَ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «قَوْلُ اللهِ تَعالَی «کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إلّا وَجْهَهُ»؟» قالَ: «فَیَهْلِکُ کُلُّ شَیْءٍ وَ یَبْقَی الْوَجْهُ. إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أعْظَمُ مِنْ أنْ یوصَفَ بِالْوَجْهِ وَ لَکِنْ مَعْناهُ: «کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إلّا دینَهُ» وَ الْوَجْهُ الَّذی یُؤْتَی مِنْهُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از محمد بن اسماعیل بن بزیع از منصور بن یونس بزرج از هم‌نشین ابوحمزه از ابوحمزه الثمالی روایت کرده است که جلیس ابوحمزه، ابتداء مجهول است، اما به واسطه منصور بن یونس بزرج، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه این حدیث را از محمد بن اسماعیل بن بزیع به باقی سند روایت کرده است.
ابوحمزه الثمالی روایت کرد: «به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام عرض کردم: «کلام الله تعالی: «کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إلّا وَجْهَهُ» (یعنی چه)؟» فرمودند: «پس هر چیزی نابود می‌شود مگر وجه او. به یقین الله عز و جل عظیم‌تر از آن است که به صورت وصف شود، بلکه معنای آن این است: «هر چیزی نابود شدنی است مگر دین او» و وجه آن است که از او به دست می‌آید.»»
