حدیث ۸۱۴۷

(۸۱۴۷) الکافی (ح ۲۲۴۱) و المحاسن (ج ۱، ص ۲۵۷): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ هِشامِ بْنِ سالِمٍ وَ غَیْرِهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «أولئِکَ یُؤْتَوْنَ أجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِما صَبَروا»، قالَ: «بِما صَبَروا عَلَی التَّقیَّةِ.» وَ «یَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ»، قالَ: «الْحَسَنَةُ التَّقیَّةُ وَ السَّیِّئَةُ الْإذاعَةُ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از هشام بن سالم و غیر او که غیره، ابتداء مجهول هستند، اما اولاً، به واسطه هشام بن سالم، توثیق درجه دو می‌شوند. ثانیاً ، در عرض هشام بن سالم هستند که از ثقات درجه یک است. ثالثا، بعید نیست نشان از شهرت روایت، ولو شهرت نسبی در زمان هشام بن سالم باشد. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه این حدیث را از پدرش از ابن ابی‌عمیر به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «أولئِکَ یُؤْتَوْنَ أجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِما صَبَروا»، فرمودند: «به آن‌چه صبر می‌کنند بر تقیه» و (درباره آیه:) «یَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ»، فرمودند: «حسنه، تقیه است و سیئه، آشکار شدن است.»