حدیث ۸۰۵۵
(۸۰۵۵) مختصر البصائر (ص ۱۰۹): یَعْقوبُ بْنُ یَزیدَ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ وَ إبْراهیمُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الطَّیّارِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً»، فَقالَ: «لَیْسَ أحَدٌ مِنَ الْمُؤْمِنینَ قُتِلَ، إلّا سَیَرْجِعُ حَتَّی یَموتَ وَ لا أحَدٌ مِنَ الْمُؤْمِنینَ ماتَ إلّا سَیَرْجِعُ حَتَّی یُقْتَلَ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از یعقوب بن یزید و محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب و محمد بن عیسی بن عبید و ابراهیم بن محمد الهمدانی از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از محمد بن عبدالله الطیار روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و در ضمن چند نفر از ثقات درجه یک در عرض او هستند. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
بعید نیست بتوان این حدیث را از مصادیق شهرت روائیه، ولو شهرت نسبی در زمان سعد بن عبدالله القمی دانست.
محمد بن طیار از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً» (روایت کرد که) پس فرمودند: «نیست احدی از مؤمنان که کشته شود، مگر که به زودی رجعت کند تا بمیرد و نیست احدی از مؤمنان که بمیرد، مگر آن‌که به زودی رجعت کند تا کشته شود.»
