حدیث ۷۹۵۵
(۷۹۵۵) الأمالی للصدوق (ص ۶۲۴): حَدَّثَنا الشَّیْخُ الْجَلیلُ أبوجَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ موسَی بْنِ بابَوَیْهِ الْقُمّیُّ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ أحْمَدَ بْنِ موسَی الدَّقّاقُ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ الْکوفیُّ قالَ حَدَّثَنا موسَی بْنُ عِمْرانَ النَّخَعیُّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ یَزیدَ النَّوْفَلیِّ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ یَحْیَی بْنِ أبی‌إسْحاقَ عَنِ الصّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ أبیهِ علیهم‌السلام قالَ: «سُئِلَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «أیْنَ کُنْتَ وَ آدَمُ فی الْجَنَّةِ؟» قالَ: «کُنْتُ فی صُلْبِهِ وَ هُبِطَ بی إلَی الْأرْضِ فی صُلْبِهِ وَ رَکِبْتُ السَّفینَةَ فی صُلْبِ نوحٍ وَ قُذِفَ بی فی النّارِ فی صُلْبِ أبی، إبْراهیمَ. لَمْ یَلْتَقِ لی أبَوانِ عَلَی سِفاحٍ قَطُّ وَ لَمْ یَزَلِ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَنْقُلُنی فی الْأصْلابِ الطَّیِّبَةِ إلَی الْأرْحامِ الطّاهِرَةِ، هادیاً مَهْدیّاً، حَتَّی أخَذَ اللهُ بِالنُّبُوَّةِ عَهْدی وَ بِالْإسْلامِ میثاقی وَ بَیَّنَ کُلَّ شَیْءٍ مِنْ صِفَتی وَ أثْبَتَ فی التَّوْراةِ وَ الْإنْجیلِ ذِکْری وَ رَقانی إلَی سَمائِهِ وَ شَقَّ لیَ اسْماً مِنْ أسْمائِهِ الْحُسْنَی. أُمَّتی الْحَمّادونَ، فَذو الْعَرْشِ مَحْمودٌ وَ أنا مُحَمَّدٌ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از علی بن احمد بن موسی الدقاق از محمد بن جعفر الاسدی از موسی بن عمران النخعی از حسین بن یزید النوفلی از علی بن ابی‌حمزه البطائنی از یحیی بن ابی‌اسحاق روایت کرده است که محمد بن جعفر الاسدی و علی بن ابی‌حمزه البطائنی، از ثقات مشروطی هستند که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کنند. یحیی بن ابی‌اسحاق که در بعضی نسخ، یحیی بن اسحاق ثبت شده است، شناسایی نشد و اگر مربوط به دوران اول زندگی علی بن ابی‌حمزه البطائنی باشد، می‌توان او را توثیق درجه دو کرد و الا هم‌چنان در حکم مجهول است.
جعفر بن محمد الصادق علیه‌السلام روایت فرمودند: «از نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله سؤال شد: «در حالی که آدم در فردوس بود، شما کجا بودید؟» فرمودند: «من در صلب او بودم و مرا در صلبش به زمین هبوط داد و در صلب نوح سوار سفینه شدم و در صلب پدرم،ابراهیم، در آتش افکنده شدم. هرگز پدر و مادرم بر ناپاکی با هم برخورد نکردند و همواره الله عز و جل مرا هدایت کننده هدایت شده، از صلب‌های پاک در رحم‌های پاکیزه منتقل کرد تا الله به نبوت از من تعهدم و به اسلام پیمان محکمم را گرفت و همه چیز از صفات مرا آشکار فرمود و در تورات و انجیل یاد من ثبت شده است و مرا به سوی آسمانش بالا برد و برای من نامی از نام‌های نیکویش مشتق نمود. امت من حمد کنندگان هستند، پس صاحب عرش، محمود است و من محمد.»»
