حدیث ۷۵۰۲

(۷۵۰۲) التوحید (ص ۳۵۲): حَدَّثَنا أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ أبی‌شُعَیْبٍ الْمَحامِلیِّ وَ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مُسْکانَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَمِعْتُهُ یَقولُ وَ عِنْدَهُ قَوْمٌ یَتَناظَرونَ فی الْأفاعیلِ وَ الْحَرَکاتِ. فَقالَ: «الِاسْتِطاعَةُ قَبْلَ الْفِعْلِ. لَمْ یَأْمُرِ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِقَبْضٍ وَ لا بَسْطٍ إلّا وَ الْعَبْدُ لِذَلِکَ مُسْتَطیعٌ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از ابوشعیب، صالح بن خالد المحاملی و صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوبصیر از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان شنیدم می‌فرمودند، در حالی که گروهی نزد ایشان مناظره می‌کردند درباره فعل‌ها و حرکات. پس فرمودند: «استطاعت قبل فعل است. امر نکرده است الله عز و جل به قبضی و نه بسطی، مگر آن‌که بنده به آن مستطیع باشد.»»