حدیث ۷۴۶۱

(۷۴۶۱) الکافی (ح ۱۰۴۶۰): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنِ ابْنِ رِئابٍ عَنْ زُرارَةَ بْنِ أعْیَنَ قالَ: «سَمِعْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام یَقولُ: «إذا وَقَعَتِ النُّطْفَةُ فی الرَّحِمِ، اسْتَقَرَّتْ فیها أرْبَعینَ یَوْماً وَ تَکونُ عَلَقَةً أرْبَعینَ یَوْماً وَ تَکونُ مُضْغَةً أرْبَعینَ یَوْماً. ثُمَّ یَبْعَثُ اللهُ مَلَکَیْنِ خَلّاقَیْنِ. فَیُقالُ لَهُما اخْلُقا کَما یُریدُ اللهُ. ذَکَراً أوْ أُنْثَی. صَوِّراهُ وَ اکْتُبا أجَلَهُ وَ رِزْقَهُ وَ مَنیَّتَهُ وَ شَقیّاً أوْ سَعیداً وَ اکْتُبا لِلّهِ الْمیثاقَ الَّذی أخَذَهُ عَلَیْهِ فی الذَّرِّ بَیْنَ عَیْنَیْهِ. فَإذا دَنا خُروجُهُ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ، بَعَثَ اللهُ إلَیْهِ مَلَکاً یُقالُ لَهُ زاجِرٌ. فَیَزْجُرُهُ، فَیَفْزَعُ فَزَعاً. فَیَنْسَی الْمیثاقَ وَ یَقَعُ إلَی الْأرْضِ. یَبْکی مِنْ زَجْرَةِ الْمَلَکِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از علی بن رئاب از زراره بن اعین
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن محبوب از علی بن رئاب از زراره بن اعین
روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

زرارة بن اعین روایت کرد: «شنیدم ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام می‌فرمودند: «هنگامی که نطفه دررحم قرار گرفت، مستقر می‌شود در آن چهل روز و علقه می‌باشد چهل روز و مضغه می‌باشد چهل روز. سپس مأمور می‌کند الله دو ملک خلق‌کننده را. پس گفته می‌شود به آن دو که خلق کنید آن‌گونه که الله اراده می‌کند. پسر یا دختر. صورت ببخشید او را و بنویسید زمان مشخصش را و رزقش را و مرگش را و بدسرانجامی یا خوش‌سرانجامیش را و بنویسد برای الله میثاقی را که گرفت آن را بر او در ذر بین دو چشمش. پس هنگامی که نزدیک شد خروج او از شکم مادرش، مأمور کند الله ملکی را که به او زاجر گفته می‌شود. پس می‌راند او را، پس می‌ترسد ترسیدنی. پس فراموش می‌کند میثاق را و قرار می‌گیرد به سوی زمین. گریه می‌کند از راندن ملک.»»