حدیث ۷۰۴۱
(۷۰۴۱) عیون أخبار الرضا علیه‌السلام (ج۱، ص ۸۳)، علل الشرائع (ج ۲، ص ۴۴۰) و الخصال (ج ۱، ص ۲۹۲): حَدَّثَنا أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ عَلیِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ خالِدٍ عَنْ أبی‌الْحَسَنِ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «عَنْ کَمْ تُجْزی الْبَدَنَةُ؟» قالَ: «عَنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ.» قُلْتُ: «فَالْبَقَرَةُ؟» قالَ: «تُجْزی عَنْ خَمْسَةٍ، إذا کانوا یَأْکُلونَ عَلَی مائِدَةٍ واحِدَةٍ.» قُلْتُ: «کَیْفَ صارَتِ الْبَدَنَةُ لا تُجْزی إلّا عَنْ واحِدَةٍ وَ الْبَقَرَةُ تُجْزی عَنْ خَمْسَةٍ؟» قالَ: «لِأنَّ الْبَدَنَةَ لَمْ تَکُنْ فیها مِنَ الْعِلَّةِ ما کانَ فی الْبَقَرَةِ. إنَّ الَّذینَ أمَروا قَوْمَ موسَی علیه‌السلام بِعِبادَةِ الْعِجْلِ کانوا خَمْسَةَ أنْفُسٍ وَ کانوا أهْلَ بَیْتٍ یَأْکُلونَ عَلَی خِوانٍ واحِدٍ وَ هُمْ أذینویة وَ أخوهُ مبذویة وَ ابْنُ أخیهِ وَ ابْنَتُهُ وَ امْرَأتُهُ. هُمُ الَّذینَ أمَروا بِعِبادَةِ الْعِجْلِ وَ هُمُ الَّذینَ ذَبَحوا الْبَقَرَةَ الَّتی أمَرَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالَی بِذَبْحِها.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از علی بن معبد از حسین بن خالد روایت کرده است که علی بن معبد و حسین بن خالد از ثقات درجه دو هستند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
حسین بن خالد از ابوالحسن (امام کاظم) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «یک شتر از چند نفر مجزی است؟» فرمودند: «از یک نفر.» عرض کردم: «پس گاو؟» فرمودند: «مجزی است از پنج نفر، هنگامی که بر یک سفره می‌خورند.» عرض کردم: «چگونه است که یک شتر مجزی نمی‌شود مگر یک نفر را و گاو مجزی می‌شود از پنج (نفر)؟» فرمودند: «برای آن‌که در شتری آن علتی که در گاو هست، نیست. همانا کسانی که امر کردند قوم موسی علیه‌السلام را به عبادت گوساله پنج نفر بودند و اهل خانه‌ای بودند که بر یک سفره می‌خوردند و آن‌ها اذینویه و برادرش مبذویه و پسر برادرش و دخترش و همسرش بودند. آن‌ها کسانی بودند که امر کردند به عبادت گوساله و آن‌ها کسانی بودند که گاو را ذبح کردند که امر کرد الله تبارک و تعالی به ذبح آن.»»
