حدیث ۶۸۵۰

(۶۸۵۰) کامل الزیارات (ص ۹۱): حَدَّثَنی أبی رحمه‌الله وَ عَلیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ موسَی بْنِ الْفَضْلِ عَنْ حَنانٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «ما تَقولُ فی زیارَةِ قَبْرِ أبی‌عَبْدِاللهِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام؟ فَإنَّهُ بَلَغَنا عَنْ بَعْضِهِمْ أنَّها تَعْدِلُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً.» قالَ: «لا تَعْجَبْ! [ما أصابَ مَنْ یَقولُ] بِالْقَوْلِ هَذا کُلِّهِ وَ لَکِنْ زُرْهُ وَ لا تَجْفُهُ، فَإنَّهُ سَیِّدُ الشُّهَداءِ وَ سَیِّدُ شَبابِ أهْلِ الْجَنَّةِ وَ شَبیهُ یَحْیَی بْنِ زَکَریّا وَ عَلَیْهِما بَکَتِ السَّماءُ وَ الْأرْضُ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
جعفر بن محمد بن قولویه این حدیث را از پدرش و علی بن حسین بن موسی بن بابویه از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از موسی بن فضل الرازی از حنان بن سدیر روایت کرده است که موسی بن فضل الرازی، از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ایشان این حدیث را به دو طریق دیگر هم روایت کرده است.
۱. از پدرش و محمد بن حسن بن ولید از محمد بن حسن الصفار از عبدالصمد بن محمد از حنان بن سدیر
۲. از پدرش و جماعتی از مشایخش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از محمد بن اسماعیل بن بزیع از حنان بن سدیر
که در طریق اول، عبدالصمد بن محمد، از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند. اما در طریق دوم، همه از ثقات درجه یک هستند. با توجه به آن‌چه در توثیقات عام گفته شد، مشایخ بی‌واسطه جعفر بن محمد بن قولویه، توثیق درجه یک می‌شوند. در ضمن محمد بن قولویه که از ثقات درجه یک است نیز در عرض این افراد قرار دارد.
بعید نیست بتوان گفت این حدیث از مصادیق شهرت روایی در زمان ابن قویه‌ها باشد.

حنان (بن سدیر) روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «چه می‌فرمایید درباره زیارت قبر ابوعبدالله الحسین علیه‌السلام؟ چرا که به ما رسیده است از بعض آن‌ها که آن معادل حجی و عمره‌ای است.» فرمودند: «تعجب نکن! درست نیست کسی که می‌گوید این کلام را که این همه آن است. لیکن او را زیارت کن و آن را جفا نکنید، چرا که او سرور شهیدان و سرور جوانان اهل بهشت و شبیه یحیی بن زکریا است و بر این دو آسمان و زمین گریست.»»