حدیث ۶۶۳
(۶۶۳ و ۶۷۸) التهذیب (ج ۲، ص ۱۳۸): وَ عَنْهُ عَنْ وُهَیْبٍ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أحَدِهِما علیهماالسلام فی قَوْلِهِ تَعالَی «سَیَقولُ السُّفَهاءُ مِنَ النّاسِ ما وَلّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتی کانوا عَلَیْها قُلْ لِلّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»: «فَقُلْتُ لَهُ: «اللهُ أمَرَهُ أنْ یُصَلّیَ إلَی الْبَیْتِ الْمُقَدَّسِ؟» قالَ: «نَعَمْ! أ لا تَرَی أنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ: «وَ ما جَعَلْنا الْقِبْلَةَ الَّتی کُنْتَ عَلَیْها إلّا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلی عَقِبَیْهِ وَ إنْ کانَتْ لَکَبیرَةً إلّا عَلَی الَّذینَ هَدَی اللهُ وَ ما کانَ اللهُ لِیُضیعَ إیمانَکُمْ إنَّ اللهَ بِالنّاسِ لَرَؤُفٌ رَحیمٌ». قالَ إنَّ بَنی‌عَبْدِالْأشْهَلِ أتَوْهُمْ وَ هُمْ فی الصَّلاةِ وَ قَدْ صَلَّوْا رَکْعَتَیْنِ إلَی بَیْتِ الْمَقْدِسِ، فَقیلَ لَهُمْ: «إنَّ نَبیَّکُمْ قَدْ صُرِفَ إلَی الْکَعْبَةِ» فَتَحَوَّلَ النِّساءُ مَکانَ الرِّجالِ وَ الرِّجالُ مَکانَ النِّساءِ وَ جَعَلوا الرَّکْعَتَیْنِ الْباقیَتَیْنِ إلَی الْکَعْبَةِ. فَصَلَّوْا صَلاةً واحِدَةً إلَی قِبْلَتَیْنِ، فَلِذَلِکَ سُمّیَ مَسْجِدُهُمْ مَسْجِدَ الْقِبْلَتَیْنِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به علی بن حسن الطاطری بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن حسن الطاطری که معتبر درجه دو است، از وهیب بن حفص از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
ابوبصیر از یکی از آن دو علیهماالسلام (امام باقر یا امام صادق علیهماالسلام) درباره سخن او (الله) تعالی: «سَیَقولُ السُّفَهاءُ مِنَ النّاسِ ما وَلّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتی کانوا عَلَیْها قُلْ لِلّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ» روایت کرد: «به ایشام عرض کردم: «الله او را امر فرمود که به سوی بیت المقدس نماز گزارد؟» فرمودند: «آری! آیا ندیده‌ای که الله تعالی می‌فرماید: «وَ ما جَعَلْنا الْقِبْلَةَ الَّتی کُنْتَ عَلَیْها إلّا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلی عَقِبَیْهِ وَ إنْ کانَتْ لَکَبیرَةً إلّا عَلَی الَّذینَ هَدَی اللهُ وَ ما کانَ اللهُ لِیُضیعَ إیمانَکُمْ إنَّ اللهَ بِالنّاسِ لَرَؤُفٌ رَحیمٌ»». (امام علیه‌السلام) فرمودند: «بنی‌عبدالاشهل نزد آن‌ها آمدند در حالی که آن‌ها در نماز بودند و دو رکعت را به سوی بیت المقدس نماز گزارده بودند، پس به آن‌ها گفته شد: «به یقین نبیتان به سوی کعبه روی گرداند.» پس زنان جای مردان رفتند و مردان به جای زنان و دو رکعت باقی‌مانده را به سوی کعبه گزاردند، پس یک نماز را به دو قبله خواندند و برای همین مسجدشان، مسجد القبلتین نام گرفت.»»
