حدیث 6163
(6163) الکافی (ح 2255): عَلیٌّ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ جَمیلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوانَ قالَ: «قالَ لی أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «ما مُنِعَ میثَمٌ رحمه‌الله مِنَ التَّقیَّةِ؟! فَوَ اللهِ! لَقَدْ عَلِمَ أنَّ هَذِهِ الْآیَةَ نَزَلَتْ فی عَمّارٍ وَ أصْحابِهِ: «إلّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ».»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از جمیل بن دراج از محمد بن مروان که این فرد اخیر، شناسایی نشد، اما به واسطه ابن ابی‌عمیر، توثیق درجه دو می‌شود. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
محمد بن مروان روایت کرد: «ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام به من فرمودند: «چه چیزی منع کرد میثم رحمه‌الله را از تقیه؟! پس قسم به الله! دانسته بود که این آیه نازل شد درباره عمار و اصحابش: «إلّا مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ».»»