حدیث ۶۱۱۹

(۶۱۱۹) البصائر (ص ۲۳۰): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنْ سَدیرٍ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «لَمّا لَقیَ موسَی الْعالِمَ، کَلَّمَهُ وَ ساءَلَهُ. نَظَرَ إلَی خُطّافٍ یَصْفِرُ وَ یَرْتَفِعُ فی السَّماءِ وَ یَتَسَفَّلُ فی الْبَحْرِ. فَقالَ الْعالِمُ لِموسَی: «أ تَدْری ما یَقولُ هَذا الْخُطّافُ؟» قالَ: «وَ ما یَقولُ؟» قالَ: «یَقولُ: «وَ رَبِّ السَّماءِ وَ رَبِّ الْأرْضِ! ما عِلْمُکُما فی عِلْمِ رَبِّکُما إلّا مِثْلَ ما أخَذْتُ بِمِنْقاری مِنْ هَذا الْبَحْرِ.»»» قالَ: «فَقالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «أما لَوْ کُنْتُ عِنْدَهُما، لَسَألْتُهُما عَنْ مَسْألَةٍ لا یَکونُ عِنْدَهُما فیها عِلْمٌ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از عثمان بن عیسی از عبدالله بن مسکان از سدیر بن حکیم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی که موسی، عالم را ملاقات کرد، با او تکلم کرد از او سؤال نمود. نگاه کرد به پرنده‌ای که در آسمان بالا و پایین می‌رفت و در دریا فرو می‌رفت. پس عالم بن موسی گفت: «آیا می‌دانی که این پرنده چه می‌گوید؟» گفت: «و چه می‌گوید؟» گفت: «می‌گوید: «قسم به پروردگار آسمان و قسم به پروردگار زمین! نیست علم شما دو نفر درباره علم پروردگارتان مگر مانند آن‌چه به منقارم گرفته‌ام از این دریا.»»» (راوی) گفت: ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «آگاه باش که چنان‌چه نزد آن دو بودم، از آن دو درباره مسأله‌ای سؤال می‌کردم که نزد آن دو درباره آن علمی نبود.»»