حدیث ۶۱۱۸

(۶۱۱۸) البصائر (ص ۲۲۹): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌بِشْرٍ عَنْ کَثیرِ بْنِ أبی‌حُمْرانَ قالَ قالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «لَقَدْ سَألَ موسَی الْعالِمَ مَسْألَةً لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ جَوابُها وَ لَقَدْ سَألَ الْعالِمُ موسَی مَسْألَةً لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ جَوابُها وَ لَوْ کُنْتُ بَیْنَهُما، لَأخْبَرْتُ کُلَّ واحِدٍ مِنْهُما بِجَوابِ مَسْألَتِهِ وَ لَسَألْتُهُما عَنْ مَسْألَةٍ لا یَکونُ عِنْدَهُما جَوابُها.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
محمد بن حسن الصفار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از احمد بن ابی‌بشر از کثیر بن ابی‌حمران که این فرد اخیر، از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «موسی از عالم مسأله‌ای را سؤال کرد که جوابش نزد او نبود و عالم از موسی سؤالی کرد که جوابش نزد او نبود و چنان‌چه من بین آن دو بودم، خبر کرده بودم هر کدام از آن دو را به جواب مسأله‌اش و از آن سؤال کرده بودم از مسأله‌ای که جواب آن نزد آن دو نبود.»