حدیث 6100

(6100) التهذیب (ج 7، ح 1419)، الإستبصار (ج 3، ح 780) و الفقیه (ح 4860): رَوَی الْحُسَیْنُ بْنُ سَعیدٍ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ وَ أبی‌عَبْدِاللهِ علیهماالسلام قالا: «الْمَمْلوکُ لا یَجوزُ طَلاقُهُ وَ لا نِکاحُهُ إلّا بِإذْنِ سَیِّدِهِ.» قُلْتُ: «فَإنَّ السَّیِّدَ کانَ زَوَّجَهُ، بِیَدِ مَنِ الطَّلاقُ؟» قالَ: «بِیَدِ السَّیِّدِ. «ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً عَبْداً مَمْلوکاً لا یَقْدِرُ عَلی شَیْءٍ»، الشَّیْءُ، الطَّلاقُ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به عمر بن اذینه که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف
* * *
مجلسی اول: فی الصحیح کالشیخ.

زاره از ابوجعفر و ابوعبدالله (امام باقر و امام صادق) علیهماالسلام (روایت کرد که) فرمودند: «بنده مجاز نیست طلاقش و نه نکاحش مگر به اذن آقایش.» عرض کردم: «پس همانا آقا، او را تزویج کرده، طلاق به دست کیست؟» فرمودند: «به دست آقا. «ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً عَبْداً مَمْلوکاً لا یَقْدِرُ عَلی شَیْءٍ»، شی، طلاق است.»