حدیث ۶۰۳۸
(۶۰۳۸) مختصر البصائر (ص ۲۱۱) و البصائر (ص ۵۱۲): إبْراهیمُ بْنُ هاشِمٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنْ حَمّادٍ الطَّنافِسیِ عَنِ الْکَلْبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قالَ لی: «یا کَلْبیُّ! کَمْ لِمُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله مِنِ اسْمٍ فی الْقُرْآنِ؟» فَقُلْتُ: «اسْمانِ أوْ ثَلاثَةٌ.» فَقالَ: «یا کَلْبیُّ! لَهُ عَشَرَةُ أسْماءٍ. «وَ ما مُحَمَّدٌ إلّا رَسولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ» وَ قَوْلُهُ: «وَ مُبَشِّراً بِرَسولٍ یَأْتی مِنْ بَعْدی اسْمُهُ أحْمَدُ» وَ «لَمّا قامَ عَبْدُ اللهِ یَدْعوهُ کادوا یَکونونَ عَلَیْهِ لِبَداً» وَ «طه ما أنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی» وَ «یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکیمِ إنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ» وَ «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرونَ ما أنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنونٍ» وَ «یا أیُّها الْمُدَّثِّرُ» وَ «یا أیُّها الْمُزَّمِّلُ» وَ قَوْلُهُ: «فَاتَّقوا اللهَ یا أولی الْألْبابِ الَّذینَ آمَنوا قَدْ أنْزَلَ اللهُ إلَیْکُمْ ذِکْراً رَسولاً»، فَالذِّکْرُ اسْمٌ، مِنْ أسْماءِ مُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ نَحْنُ أهْلُ الذِّکْرِ. فَاسْألْ یا کَلْبیُّ! عَمّا بَدا لَکَ.»» قالَ: «نَسیتُ وَ اللهِ! الْقُرْآنَ کُلَّهُ. فَما حَفِظْتُ مِنْهُ وَ لا حَرْفاً أسْألُهُ عَنْهُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از ابراهیم بن هاشم القمی از عثمان بن عیسی از حماد بن بشیر الطنافسی از عمر بن ابان الکلبی که حماد بن بشیر الطنافسی، از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از ابراهیم بن هاشم به باقی سند روایت کرده است. در طریق، به جای عثمان بن عیسی، اعمش بن عیسی نوشته شده است که خطای در استنساخ است.
کلبی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «به من فرمودند: «ای کلبی! برای محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله چند اسم در قرآن است؟» پس عرض کردم: «دو اسم یا سه تا.» پس فرمودند: «ای کلبی! برای او ده اسم است. «وَ ما مُحَمَّدٌ إلّا رَسولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ» و کلام او: «وَ مُبَشِّراً بِرَسولٍ یَأْتی مِنْ بَعْدی اسْمُهُ أحْمَدُ» و «لَمّا قامَ عَبْدُ اللهِ یَدْعوهُ کادوا یَکونونَ عَلَیْهِ لِبَداً» و «طه ما أنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی» و «یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکیمِ إنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ» و «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرونَ ما أنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنونٍ» و «یا أیُّها الْمُدَّثِّرُ» و «یا أیُّها الْمُزَّمِّلُ» و کلام او: «فَاتَّقوا اللهَ یا أولی الْألْبابِ الَّذینَ آمَنوا قَدْ أنْزَلَ اللهُ إلَیْکُمْ ذِکْراً رَسولاً»، پس ذکر، نامی از نام‌های محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله است و ما اهل الذکر هستیم. پس ای کلبی! سؤال کن از آن‌چه می‌خواهی.»» (راوی) گفت: «قسم به الله! فراموش کردم قرآن، کلش را. پس به یا نیاوردم چیزی از آن و نه حرفی که درباره آن از او سؤال کنم.»
