حدیث ۶۰۳۵
(۶۰۳۵) الکافی (ح ۵۵۵) و البصائر (ص ۳۸): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ قالَ: «کَتَبْتُ إلَی الرضا علیه‌السلام کِتاباً. فَکانَ فی بَعْضِ ما کَتَبْتُ، قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَسْئَلوا أهْلَ الذِّکْرِ إنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمونَ» وَ قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما کانَ الْمُؤْمِنونَ لِیَنْفِروا کافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهوا فی الدّینِ وَ لیُنْذِروا قَوْمَهُمْ إذا رَجَعوا إلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرونَ»، فَقَدْ فُرِضَتْ عَلَیْهِمُ الْمَسْألَةُ وَ لَمْ یُفْرَضْ عَلَیْکُمُ الْجَوابُ. قالَ: «قالَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «فَإنْ لَمْ یَسْتَجیبوا لَکَ فَاعْلَمْ أنَّما یَتَّبِعونَ أهْواءَهُمْ وَ مَنْ أضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبول معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از ابن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
احمد بن محمد بن ابی‌نصر روایت کرد: «به (امام) رضا علیه‌السلام نامه‌هایی نوشتم. پس در بعض آن‌چه نوشتم، (آمده بود که) الله عز و جل فرمود: «فَسْئَلوا أهْلَ الذِّکْرِ إنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمونَ» و الله عز و جل فرمود: «وَ ما کانَ الْمُؤْمِنونَ لِیَنْفِروا کافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهوا فی الدّینِ وَ لیُنْذِروا قَوْمَهُمْ إذا رَجَعوا إلَیْهِمْ لَعَلَّهُمْ یَحْذَرونَ»، پس واجب شده است بر آن‌ها سؤال کردن، در حالی که جواب بر شما واجب نشده است. فرمودند: «الله تبارک و تعالی می‌فرماید: «فَإنْ لَمْ یَسْتَجیبوا لَکَ فَاعْلَمْ أنَّما یَتَّبِعونَ أهْواءَهُمْ وَ مَنْ أضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ».»»
