حدیث 5948
(5948) الخصال (ج 1، ص 278): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ زیادِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَذانیُّ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَلیُ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ الْأحْمَرِ رَفَعَهُ قالَ: «الْمُسْتَهْزِءونَ بِرَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله خَمْسَةٌ، الْوَلیدُ بْنُ الْمُغیرَةِ الْمَخْزومیُ وَ الْعاصُ بْنُ وائِلٍ السَّهْمیُّ وَ الْأسْوَدُ بْنُ عَبْدیَغوثٍ الزُّهْریُّ وَ الْأسْوَدُ بْنُ الْمُطَّلِبِ وَ الْحارِثُ بْنُ الطَّلاطِلَةُ الثَّقَفیُّ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از احمد بن زیاد بن جعفر الهمدانی از علی بن ابراهیم بن هاشم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از ابان بن عثمان، به صورت مرفوع روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند. این گزارش هم مرسل است و هم مضمره، اما با توجه به این‌که بعضی از مرسلات اصحاب اجماع که ابان بن عثمان هم جزء آن‌ها است، از قاعده کلی مرسلات خارج می‌شود و این گزارش آن شرایط را دارد، اما مشکل مضمره بودن هم‌چنان باقی است و معلوم نیست گوینده مصوم علیه‌السلام است یا یک گزارش تاریخی از غیر معصوم علیه‌السلام است. البته با توجه به این‌که مطلب تاریخی است، اعتماد به آن خالی از وجه نیست.
ابان بن عثمان الاحمر به صورت مرفوع روایت کرد: «استهزا کنندگان رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله پنج نفر بودند، ولید بن مغیره المغزومی و عاص بن وائل السهمی و اسود بن عبدیغوث الزهری و اسود بن مطلب و حارث بن طلاطله الثقفی.»