حدیث ۵۷۶۷
(۵۷۶۷) علل الشرائع (ج ۲، ص ۴۴۲): أخْبَرَنی عَلیُّ بْنُ حاتِمٍ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ وَ عَلیُّ بْنُ سُلَیْمانَ قالا حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ قالَ: «قالَ الرضا علیه‌السلام: «أ تَدْری لِمَ سُمّیَتِ الطّائِفُ طائِفاً؟» قُلْتُ: «لا!» قالَ: «لِأنَّ اللهَ تَعالَی، لَمّا دَعاهُ إبْراهیمُ علیه‌السلام أنْ یَرْزُقَ أهْلَهُ مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ، أمَرَ بِقِطْعَةٍ مِنَ الْأُرْدُنِّ، فَسارَتْ بِثِمارِها حَتَّی طافَتْ بِالْبَیْتِ. ثُمَّ أمَرَها أنْ تَنْصَرِفَ إلَی هَذا الْمَوْضِعِ الَّذی سُمّیَ الطّائِفَ، فَلِذَلِکَ سُمّیَ الطّائِف.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از علی بن حاتم القزوینی از محمد بن جعفر که یا الاسدی است، یا الرزاز یا ابن احمد بن محمد بن بطه و علی بن سلیمان الزراری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر که علی بن حاتم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. جعفر بن محمد، اگر الاسدی یا ابن احمد بن بطه باشد، از ثقات مشروط هستند و اگر الرزاز باشد، از ثقات درجه یک هستند. حتی اگر محمد بن جعفر یکی از دو ثقه مشروط باشد، باز هم مشکلی در سند ایجاد نمی‌کند، خصوصاً آن‌که علی بن سلیمان الزراری که از ثقات درجه یک است، در عرض آن‌ها است. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
احمد بن محمد (بن ابی‌نصر) روایت کرد: «(امام) رضا علیه‌السلام فرمودند: «آیا می‌دانی چرا طائف، طائف نامیده شد؟» عرض کردم: «خیر!» فرمودند: «برای آن‌که الله تعالی، هنگامی که ابراهیم علیه‌السلام او را درخواست کرد که روزی دهد اهلش را از همه ثمرات، امر کرد به قطعه‌ای از اردن، پس حرکت کرد به ثمراتش تا بیت (الله) را طواف کرد. سپس او را امر کرد که بازگردد به سوی این موضعی که طائف نامیده شد، پس برای همین طائف نامیده شد.»»
