حدیث 5727
(5727) الزهد (ص 86): حَدَّثَنا الْحُسَیْنُ بْنُ سَعیدٍ قالَ حَدَّثَنا النَّصْرُ بْنُ سُوَیْدٍ عَنْ عاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنْ أبیبَصیرٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیهالسلام یَقولُ: «إذا وُضِعَ الرَّجُلُ فی قَبْرِهِ، أتاهُ مَلَکانِ. مَلَکٌ عَنْ یَمینِهِ وَ مَلَکٌ عَنْ شِمالِهِ وَ أُقیمَ الشَّیْطانُ بَیْنَ یَدَیْهِ، عَیْناهُ مِثْلُ النُّحاسِ. فَیُقالُ لَهُ: «کَیْفَ تَقولُ فی هَذا الرَّجُلِ الَّذی کانَ بَیْنَ [أظْهُرِکُمْ] ظَهْرانَیْکُمْ؟»» قالَ: «فَیَفْزَعُ لَهُ فَزْعَةً [فَلْیَفْزَعْ لِذَلِکَ فَزَعاً عَظیماً]. فَیَقولُ إذا کانَ مُؤْمِناً: «أ عَنْ مُحَمَّدٍ رَسولِ اللهِ صلیاللهعلیهوآله تَسْألانی؟» فَیَقولانِ لَهُ: «نَمْ، نَوْمَةً لا حُلُمَ فیها» وَ یُفْسَحُ لَهُ فی قَبْرِهِ [تِسْعَ] تِسْعَةَ أذْرُعٍ. ثُمَّ یَرَی مَقْعَدَهُ فی الْجَنَّةِ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «یُثَبِّتُ اللهُ الَّذینَ آمَنوا بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فی الْآخِرَةِ». فَإذا [وَ إذا] کانَ کافِراً، یَقولانِ لَهُ: «[ما] مَنْ هَذا الرَّجُلُ الَّذی خَرَجَ بَیْنَ ظَهْرانَیْکُمْ؟» فَیَقولُ: «لا أدْری.» فَیُخَلّیانِ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الشَّیْطانِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیهالسلام معتبر درجه یک است.
حسین بن سعید الاهوازی از نضر بن سوید از عاصم بن حمید از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوبصیر روایت کرد: شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیهالسلام میفرمودند: «هنگامی که قرار داده شود فردی در قبرش، دو ملک نزد او میآیند. ملکی از راستش و ملکی از چپش و شیطان روبهرویش ایستاده، چشمانش مانند گدازه آتش است. پس به او گفته شود: «چه میگویی درباره این مردی که مقابل شما بود؟» پس ترسی بزرگ مستولی میشود. پس چنانچه مؤمن باشد، میگوید: «آیا درباره محمد، رسول الله صلیاللهعلیهوآله از من سؤال میکنید؟» پس به او میگویند: «بخواب، خوابی که کابوسی در آن نیست.» و گشاده میشود برای او قبرش، نُه ذراع. سپس میبیند جایگاهش در آتش را و آن کلام الله عز و جل: «یُثَبِّتُ اللهُ الَّذینَ آمَنوا بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ فی الْآخِرَةِ» است. پس هنگامی که کافر باشد، به او میگویند: «چه کسی است این فردی که مقابل شما خارج شد؟» پس میگوید: «نمیدانم.» پس بین او و بین شیطان را خالی میکنند.»»