حدیث 5723
(5723) الکافی (ح 6563) و التهذیب (ج 4، ح 934 و ج 8، ح 1168): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ خالِدِ بْنِ جَریرٍ عَنْ أبی‌الرَّبیعِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «أنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ قالَ لِلّهِ: «عَلَیَّ أنْ أصومَ حیناً» وَ ذَلِکَ فی شُکْرٍ. فَقالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «قَدْ أُتیَ عَلیٌّ علیه‌السلام فی مِثْلِ هَذا. فَقالَ: «صُمْ سِتَّةَ أشْهُرٍ، فَإنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «تُؤْتی أُکُلَها کُلَّ حینٍ بِإذْنِ رَبِّها»، یَعْنی سِتَّةَ أشْهُرٍ.»»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن محبوب از خالد بن جریراز ابوالربیع الشامی که این فرد اخیر از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسن بن محبوب که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
ابوالربیع از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (روایت کرد:) «همانا از ایشان درباره فردی سؤال شد که برای الله گفت: «بر من است که حینی را روزه بگیرم.» و آن در شکر است. پس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «مانند این برای علی علیه‌السلام آورده شد. پس فرمودند: «شش ماه روزه بگیر، چرا که همانا الله عز و جل می‌فرماید: «تُؤْتی أُکُلَها کُلَّ حینٍ بِإذْنِ رَبِّها»، یعنی شش ماه.»»»