حدیث ۵۵۶۶

(۵۵۶۶) معانی الأخبار (ص ۱۱۲) و کمال الدین (ج ۲، ص ۳۵۸): حَدَّثَنا الْمُظَفَّرُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ الْمُظَفَّرِ الْعَلَویُّ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْعودٍ عَنْ أبیهِ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْعودٍ الْعَیّاشیِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ أحْمَدَ عَنِ الْعَمْرَکیِّ الْبوفَکیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیِّ بْنِ فَضّالٍ عَنْ مَرْوانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «قالَ الصّادِقُ علیه‌السلام: «طوبَی لِمَنْ تَمَسَّکَ بِأمْرِنا فی غَیْبَةِ قائِمَنا، فَلَمْ یَزِغْ قَلْبُهُ بَعْدَ الْهِدایَةِ.» فَقُلْتُ لَهُ: «جُعِلْتُ فِداکَ! وَ ما طوبَی؟» قالَ: «شَجَرَةٌ فی الْجَنَّةِ، أصْلُها فی دارِ عَلیِّ بْنِ أبی‌طالِبٍ علیه‌السلام وَ لَیْسَ مُؤْمِنٌ إلّا وَ فی دارِهِ غُصْنٌ مِنْ أغْصانِها وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «طوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از مظفر بن جعفر بن مظفر از جعفر بن محمد بن مسعود العیاشی از پدرش از جعفر بن احمد بن ایوب از عمرکی بن علی البوفکی از حسن بن علی بن فضال از مروان بن مسلم از ابوبصیر الاسدی که جعفر بن محمد بن مسعود از ثقات درجه دو است و محمد بن مسعود العیاشی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.

ابوبصیر روایت کرد: «(امام) صادق علیه‌السلام فرمودند: «خوشا به حال کسانی که به امر ما در غیبت قائممان تمسک می‌کنند، پس قلبش بعد هدایت، منحرف نمی‌شود.» پس به ایشان عرض کردم: «فدایتان شوم! و طوبی چیست؟» فرمودند: «درختی در بهشت، ریشه آن در خانه علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است و مؤمنی نیست مگر که در خانه‌اش شاخه‌ای از شاخه‌ها آن است و آن است کلام الله عز و جل: «طوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ»»».