حدیث 5530
(5530) معانی الأخبار (246): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی عَنْ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ قالَ لِرَجُلٍ: «یا فُلانُ! ما لَکَ وَ لِأخیکَ؟» قالَ: «جُعِلْتُ فِداکَ! کانَ لی عَلَیْهِ شَیْءٌ، فَاسْتَقْصَیْتُ فی حَقّی.» فَقالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «أخْبِرْنی عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ یَخافونَ سوءَ الْحِسابِ». أ تَراهُمْ خافوا أنْ یَجورَ عَلَیْهِمْ أوْ یَظْلِمَهُمْ؟ لا! وَ لَکِنَّهُمْ خافوا الِاسْتِقْصاءَ وَ الْمُداقَّةَ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد البرقی از پدرش از محمد بن یحیی الخزاز از حماد بن عثمان که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
حماد بن عثمان از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (روایت کرد که) به فردی فرمودند: «ای فلانی! برای تو و برادرت چه بوده است؟» گفت: «فدایتان شوم! برای من بر او حقی بود، پس درباره حقم نهایت خرده‌گیری را انجام دادم.» پس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «مرا از کلام الله عز و جل: «وَ یَخافونَ سوءَ الْحِسابِ» آگاه کن. آیا آن‌ها می‌بینی که ترسانند که بر آن جور شود یا آن‌ها را ظلم شود؟ خیر! بلکه آن‌ها ترسانند نهایت خرده‌گیری و دقت را.»