حدیث ۵۴۵۲

(۵۴۵۲) البصائر (ص ۳۰): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ أبی‌حَمْزَةَ الثُّمالیِّ قالَ: «سَمِعْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام یَقولُ: «دَعا رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله بِطَهورٍ. فَلَمّا فَرَغَ، أخَذَ بِیَدِ عَلیٍّ، فَألْزَمَها یَدَهُ، ثُمَّ قالَ: «إنَّما أنْتَ مُنْذِرٌ»، ثُمَّ ضَمَّ یَدَهُ إلَی صَدْرِهِ وَ قالَ: «لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ». ثُمَّ قالَ: «یا عَلیُّ! أنْتَ أصْلُ الدّینِ وَ مَنارُ الْإیمانِ وَ غایَةُ الْهُدَی وَ قائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلینَ. أشْهَدُ لَکَ بِذَلِکَ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار ازبن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی از حسن بن محبوب از ابوحمزه الثمالی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوحمزه الثمالی روایت کرد: «شنیدم ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام می‌فرمود: «رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله آبی خواستند. پس هنگامی که فارغ شدند، دست علی را گرفتند و آن را در دست خود قرار دادند، سپس فرمودند: «إنَّما أنْتَ مُنْذِرٌ»، سپس دست او را سینه خود نهادند و فرمودند: «لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ». سپس فرمودند: «ای علی! تو اصل دین و محل نورافشانی ایمان و غایت هدایت و سرکرده نور چشم سفیدرویان هستی. شهادت می‌دهم برای تو به آن.»»»