حدیث ۵۲۱۳
(۵۲۱۳ و ۱۰۱۴۷) علل الشرائع (ج ۱، ص ۱۳) و التوحید (ص ۴۰۳): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ أحْمَدَ الشَّیْبانیُّ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ الْکوفیُّ قالَ حَدَّثَنا موسَی بْنُ عِمْرانَ النَّخَعیُّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ یَزیدَ النَّوْفَلیِّ عَنْ عَلیِّ بْنِ سالِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: … «وَ سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ لا یَزالونَ مُخْتَلِفینَ إلّا مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ وَ لِذلِکَ خَلَقَهُمْ». قالَ: «خَلَقَهُمْ لِیَفْعَلوا ما یَسْتَوْجِبونَ بِهِ رَحْمَتَهُ، فَیَرْحَمَهُمْ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن احمد الشیبانی از محمد بن جعفر الاسدی از موسی بن عمران النخعی از عمویش، حسین بن یزید النوفلی از علی بن ای‌حمزه البطائنی از پدرش از ابوبصیر الاسدی که موسی بن عمران النخعی از ثقات درجه دو است و محمد بن جعفر الاسدی، علی بن ابی‌حمزه البطائنی و پدرش از ثقات مشروطی که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ایشان در التوحید فقط قسمت دوم را با همین سند روایت کرده‌اند.
ابوبصیر روایت کرد: … «و از ایشان درباره کلام الله عز و جل: «وَ لا یَزالونَ مُخْتَلِفینَ إلّا مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ وَ لِذلِکَ خَلَقَهُمْ» سؤال کردم. فرمودند: «آن‌ها را خلق کرد تا انجام دهند آن‌چه را به وسطه آن مستوجب رحمت او می‌شوند، پس بر آن‌ها رحمت می‌کند.»»
