حدیث ۵۲۱۲
(۵۲۱۲) الکافی (ح ۱۵۳۸۹) و علل الشرائع (ج ۱، ص ۱۲۰): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ قالَ: «سُئِلَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لَوْ شاءَ رَبُّکَ لَجَعَلَ النّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا یَزالونَ مُخْتَلِفینَ إلّا مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ». فَقالَ: «کانوا «أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللهُ النَّبیّینَ» لِیَتَّخِذَ عَلَیْهِمُ الْحُجَّةَ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عبدالله بن سنان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی از نضر بن سوید از عبدالله بن سنان روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
عبدالله بن سنان روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ لَوْ شاءَ رَبُّکَ لَجَعَلَ النّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا یَزالونَ مُخْتَلِفینَ إلّا مَنْ رَحِمَ رَبُّکَ» سؤال کردم. پس فرمودند: «آن‌ها امت واحدی بودند، پس الله انبیاء را مأمور کرد تا بر آن‌ها حجت بگیرند.»»
