حدیث ۵۱۹۳
(۵۱۹۳ و ۱۰۰۴۳) الکافی (ح ۲۹۶۰): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ فَضْلِ بْنِ عُثْمانَ الْمُرادیِّ قالَ سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «أرْبَعٌ مَنْ کُنَ فیهِ لَمْ یَهْلِکْ عَلَی اللهِ بَعْدَهُنَّ إلّا هالِکٌ. یَهُمُّ الْعَبْدُ بِالْحَسَنَةِ، فَیَعْمَلُها. فَإنْ هُوَ لَمْ یَعْمَلْها، کَتَبَ اللهُ لَهُ حَسَنَةً بِحُسْنِ نیَّتِهِ وَ إنْ هُوَ عَمِلَها کَتَبَ، اللهُ لَهُ عَشْراً وَ یَهُمُّ بِالسَّیِّئَةِ أنْ یَعْمَلَها، فَإنْ لَمْ یَعْمَلْها، لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إنْ هُوَ عَمِلَها، أُجِّلَ سَبْعَ ساعاتٍ وَ قالَ صاحِبُ الْحَسَناتِ لِصاحِبِ السَّیِّئاتِ وَ هُوَ صاحِبُ الشِّمالِ: «لا تَعْجَلْ! عَسَی أنْ یُتْبِعَها بِحَسَنَةٍ، تَمْحوها.» فَإنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ: «إنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ» أوِ الِاسْتِغْفارِ. فَإنْ هُوَ قالَ: «أسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذی لا إلَهَ إلّا هُوَ، عالِمَ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ، الْعَزیزَ الْحَکیمَ الْغَفورَ الرَّحیمَ، ذا الْجَلالِ وَ الْإکْرامِ وَ أتوبُ إلَیْهِ»، لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إنْ مَضَتْ سَبْعُ ساعاتٍ وَ لَمْ یُتْبِعْها بِحَسَنَةٍ وَ اسْتِغْفارٍ، قالَ صاحِبُ الْحَسَناتِ لِصاحِبِ السَّیِّئاتِ: «اکْتُبْ عَلَی الشَّقیِّ الْمَحْرومِ».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از فضل بن عثمان المرادی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
حضرت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «چهار چیز است که هر کس در آن باشد، بر الله که بعد آن‌ها هلاک نشود مگر هلاک شونده. بنده به نیکی تصمیم می‌گیرد که آن را انجام می‌دهد. پس اگر او آن را انجام نداد، الله برای او حسنه‌ای به نیکویی نیتش بنویسد و اگر آن را عمل کند، الله برای او ده تا بنویسد. و قصد می‌کند به بدی که انجامش دهد، پس اگر انجامش نداد، بر او چیزی نوشته نشده است و اگر آن را انجام داد، هفت زمان تأخیر می‌افتد و صاحب نیکی‌ها به صاحب بدی‌ها گوید: «عجله نکن! باشد که تبعیت کند آن را به نیکی که آن را محو کند.» چرا که الله عز و جل می‌فرماید: «إنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ» یا طلب آمرزش. پس اگر او بگوید: «طلب آمرزش کردم الله را که خدایی جز او نیست، دانای پنهان و آشکار است، همیشه با عزت همیشه با حکمت بسیار آمرزنده بسیار بخشنده، دارای جلال و کرامت و توبه می‌کنم به سوی او»، نوشته نشود چیزی بر او و اگر هفت زمان گذشت و تبعیت نکرد آن را به نیکی یا طلب آمرزش، صاحب نیکی‌ها به صاحب بدی‌ها گوید: «بنویس بر این بدبخت محروم».»
