حدیث ۵۱۷۵

(۵۱۷۵) الزهد (ص ۹۵): فَضالَةُ بْنُ أیّوبَ عَنْ عُمَرَ بْنِ أبانٍ عَنْ أُدَیْمٍ أخی أیّوبَ عَنْ حُمْرانَ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «إنَّهُمْ یَقولونَ: «لا تَعْجَبونَ مِنْ قَوْمٍ یَزْعُمونَ أنَّ اللهَ یُخْرِجُ قَوْماً مِنَ النّارِ، فَیَجْعَلُهُمْ مِنْ أصْحابِ الْجَنَّةِ مَعَ أوْلیائِهِ.»» فَقالَ: «أ ما یَقْرَءونَ قَوْلَ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «وَ مِنْ دونِهِما جَنَّتانِ»؟ إنَّها جَنَّةٌ دونَ جَنَّةٍ وَ نارٌ دونَ نارٍ. إنَّهُمْ لا یُساکِنونَ أوْلیاءَ اللهِ.» وَ قالَ: «إنَّ بَیْنَهُما وَ اللهِ! مَنْزِلَةً [مَنْزِلَتَیْنِ] وَ لَکِنْ لا أسْتَطیعُ أنْ أتَکَلَّمَ. إنَّ أمْرَهُمْ لَأضْیَقُ مِنَ الْحَلْقَةِ. إنَّ الْقائِمَ لَوْ قامَ، بَدَأ بِهَؤُلاءِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
حسین بن سعید الاهوازی از فضاله بن ایوب از عمر بن ابان الکلبی از ادیم بن حر از حمران بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

حمران (بن اعین) روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «همانا آن‌ها می‌گویند: «تعجب نکنید از گروهی که تصور می‌کنند که الله گروهی را از آتش خارج می‌کند، پس آن‌ها را همراه اولیایش از اصحاب بهشت قرار می‌دهد.» پس فرمودند: «آیا نمی‌خوانند کلام الله تبارک و تعالی را: «وَ مِنْ دونِهِما جَنَّتانِ»؟ همانا آن بهشتی است پایین بهشت و آتشی پایین آتش. همانا آن‌ها سکنی داده نمی‌شوند با اولیاء الله.» و فرمودند: «قسم به الله! همانا بین آن دو، منزل [دو منزل] است، لیکن نمی‌توانم درباره آن صحبت کنم. همانا کار آن‌ها تنگ‌تر از حلقه است. همانا قائم علیه‌السلام هنگامی که قیام کند، به آن‌ها آغاز می‌کند.»»»