حدیث ۵۱۷۳
(۵۱۷۳) الزهد (ص ۹۸): النَّضْرُ بْنُ سُوَیْدٍ عَنْ دُرُسْتَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ الْأحْوَلِ عَنْ حُمْرانَ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «إنَّهُ بَلَغَنا أنَّهُ یَأْتی عَلَی جَهَنَّمَ حَتَّی یُصْطَفَی أبْوابُها.» فَقالَ: «لا وَ اللهِ! إنَّهُ الْخُلودُ.» قُلْتُ: «خالِدینَ فیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأرْضُ إلّا ما شاءَ رَبُّکَ»؟ فَقالَ: «هَذِهِ فی الَّذینَ یَخْرُجونَ مِنَ النّارِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
حسین بن سعید الاهوازی از نضر بن سوید از درست بن ابی‌منصور از مؤمن الطاق از حمران بن اعین که درست بن ابی‌منصور از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
حمران (بن اعین) روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «همانا به ما رسیده است که زمانی بر جهنم می‌آید که درهایش بسته می‌شود.» فرمودند: «قسم به الله خیر! همانا آن جاودانه است.» عرض کردم: «خالِدینَ فیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأرْضُ إلّا ما شاءَ رَبُّکَ»؟ پس فرمودند:«این درباره کسانی است که از آتش خارج می‌شوند.»»
