حدیث ۵۱۶۰
(۵۱۶۰) کمال الدین (ج ۲، ص ۶۷۳): حَدَّثَنا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْرورٍ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عامِرٍ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِاللهِ بْنِ عامِرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «ما کانَ قَوْلُ لوطٍ علیه‌السلام لِقَوْلِهِ: «لَوْ أنَّ لی بِکُمْ قُوَّةً أوْ آوی إلی رُکْنٍ شَدیدٍ» إلّا تَمَنّیاً لِقُوَّةِ الْقائِمِ علیه‌السلام وَ لا ذَکَرَ إلّا شِدَّةَ أصْحابِهِ وَ إنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ لَیُعْطَی قُوَّةَ أرْبَعینَ رَجُلاً وَ إنَّ قَلْبَهُ لَأشَدُّ مِنْ زُبَرِ الْحَدیدِ وَ لَوْ مَرّوا بِجِبالِ الْحَدیدِ، لَقَلَعوها وَ لا یَکُفّونَ سُیوفَهُمْ حَتَّی یَرْضَی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از جعفر بن محمد بن مسرور از حسین بن محمد بن عامر از عمویش، عبدالله بن عامر از ابن ابی‌عمیر از علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ابوبصیر الاسدی که علی بن ابی‌حمزه از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «کلام لوط علیه‌السلام برای کلامش: «لَوْ أنَّ لی بِکُمْ قُوَّةً أوْ آوی إلی رُکْنٍ شَدیدٍ» نبود مگر نیروی قائم علیه‌السلام را تمنا می‌کرد و یاد نکرد مگر قدرت اصحاب او را که همانا به فردی از آن‌ها نیروی چهل نفر عطا شده است و همانا قلب او قوی‌تر از پاره‌های آهن است و اگر بر کوه‌های آهن عبور کنند، آن‌ها را برکنند و شمشیرهایشان را در نیام نکنند تا الله عز و جل راضی شود.»
