حدیث 4978

(4978) علل الشرائع (ج 1، ص 77): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیِّ بْنِ فَضّالٍ عَنْ أبی‌الْمَغْراءِ حُمَیْدِ بْنِ الْمُثَنَّی الْعِجْلیِّ عَنْ سَماعَةَ أنَّهُ سَمِعَهُ علیه‌السلام وَ هُوَ یَقولُ: «ما رَدَّ اللهُ الْعَذابَ عَنْ قَوْمٍ قَدْ أظَلَّهُمْ، إلّا قَوْمَ یونُسَ.» فَقُلْتُ: «أ کانَ قَدْ أظَلَّهُمْ؟» فَقالَ: «نَعَمْ! حَتَّی نالوهُ بِأکُفِّهِمْ.» قُلْتُ: «فَکَیْفَ کانَ ذَلِکَ؟» قالَ: «کانَ فی الْعِلْمِ الْمُثْبَتِ عِنْدَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذی لَمْ یَطَّلِعْ عَلَیْهِ أحَدٌ، أنَّهُ سَیَصْرِفُهُ عَنْهُم.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از حسن بن علی بن فضال از حمید بن مثنی از سماعه بن مهران روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

سماعه (بن مهران روایت کرد) که از ایشان علیه‌السلام شنید که می‌فرمودند: «باز نگرداند الله عذاب را از قومی که بر آن‌ها سایه افکنده بود، مگر قوم یونس.» عرض کردم: «آیا (واقعاً) بر آن‌ها سایه افکنده بود؟» فرمودند: «آری! به گونه‌ای که به کف دستانشان می‌توانستند آن را حس کنند.» عرض کردم: «و آن چگونه می‌تواند باشد؟» فرمودند: «در علم قطعی نزد الله عز و جل که احدی از آن آگاه نیست، بود که آن به زودی از آن‌ها منصرف می‌شود.»