حدیث ۴۹۷۷

(۴۹۷۷) علل الشرائع (ج ۱، ص ۷۷): حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ الْکوفیُّ عَنْ موسَی بْنِ عِمْرانَ النَّخَعیِّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ یَزیدَ النَّوْفَلیِّ عَنْ عَلیِّ بْنِ سالِمٍ عَنْ أبیهِ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «لِأیِ عِلَّةٍ صَرَفَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْعَذابَ عَنْ قَوْمِ یونُسَ وَ قَدْ أظَلَّهُمْ وَ لَمْ یَفْعَلْ کَذَلِکَ بِغَیْرِهِمْ مِنَ الْأُمَمِ؟» فَقالَ: «لِأنَّهُ کانَ فی عِلْمِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أنَّهُ سَیَصْرِفُهُ عَنْهُمْ لِتَوْبَتِهِمْ وَ إنَّما تَرَکَ إخْبارَ یونُسَ بِذَلِکَ، لِأنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أرادَ أنْ یُفَرِّغَهُ لِعِبادَتِهِ فی بَطْنِ الْحوتِ. فَیَسْتَوْجِبَ بِذَلِکَ ثَوابَهُ وَ کَرامَتَه.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از علی بن احمد بن محمد الدقاق از محمد بن جعفر الاسدی از موسی بن عمران النخعی از حسین بن یزید النوفلی از علی بن ابی‌حمزه البطائنی از پدرش از ابوبصیر الاسدی که محمد بن جعفر الاسدی، علی بن ابی‌حمزه البطائنی و پدرش از ثقات مشروطی هستند که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کنند. موسی بن عمران النخعی از ثقات درجه دو سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

ابوبصیر روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «به چه علتی الله عز و جل عذاب را از قوم یونس منصرف کرد، در حالی که بر آن‌ها سایه افکنده بود و آن را به غیر ایشان از امت ها انجام نداد؟» پس فرمودند: «برای این‌که آن در علم الله عز و جل بود که به زودی به جهت توبه‌شان از آن‌ها منصرف می‌شود این است و جز این نیست که خبر کردن یونس به آن را ترک کرد، چرا که او عز و جل اراده کرد که فارغ کند او را برای بندگیش در درون ماهی. پس واجب گرداند برای آن ثواب آن و کرامتش.»»