حدیث ۴۸۸۹
(۴۸۸۹) کمال الدین (ج ۲، ص ۶۵۰): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا الْحُسَیْنُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أبانٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ یَحْیَی الْحَلَبیِّ عَنِ الْحارِثِ بْنِ الْمُغیرَةِ الْبَصْریِّ عَنْ مَیْمونٍ الْبانِ قالَ: «کُنْتُ عِنْدَ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی فُسْطاطِهِ. فَرَفَعَ جانِبَ الْفُسْطاطِ، فَقالَ: «إنَّ أمْرَنا قَدْ کانَ أبْیَنَ مِنْ هَذِهِ الشَّمْسِ.» ثُمَّ قالَ: «یُنادی مُنادٍ مِنَ السَّماءِ: «فُلانُ بْنُ فُلانٍ، هُوَ الْإمامُ» بِاسْمِهِ وَ یُنادی إبْلیسُ لَعَنَهُ اللهُ مِنَ الْأرْضِ، کَما نادَی بِرَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله لَیْلَةَ الْعَقَبَةِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از حسین بن حسن بن ابان از حسین بن سعید الاهوازی از نضر بن سوید از یحیی بن عمران الحلبی از حارث بن مغیره النضری از میمون البان، مولی بنی‌هاشم که این فرد اخیر از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
میمون البان ابوعبدالله روایت کرد: «نزد ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام در خیمه‌شان بودم. پس گوشه خیمه را بالا دادند و فرمودند: «همانا امر ما واضح‌تر از خورشید است.» سپس فرمودند: «منادی از آسمان به اسمش ندا می‌دهد: «فلان پسر فلان، همان امام است.» و ابلیس که لعنت الله بر او باد، از زمین ندا می‌دهد، همان‌گونه که شب عقبه به رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله ندا داد.»»
