حدیث ۴۷۵۸
(۴۷۵۸) مختصر البصائر (ص ۱۰۴): مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ أبی‌خالِدٍ الْقَمّاطِ عَنْ عَبْدِالرَّحْمَنِ بْنِ الْقَصیرِ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «قَرَأ هَذِهِ الْآیَةَ: «إنَّ اللهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنینَ أنْفُسَهُمْ وَ أمْوالَهُمْ». فَقالَ: «هَلْ تَدْری مَنْ یَعْنی؟» فَقُلْتُ: «یُقاتِلُ الْمُؤْمِنونَ، فَیَقْتُلونَ وَ یُقْتَلونَ.» فَقالَ: «لا! وَ لَکِنْ مَنْ قُتِلَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ، رُدَّ حَتَّی یَموتَ وَ مَنْ ماتَ، رُدَّ حَتَّی یُقْتَلَ وَ تِلْکَ الْقُدْرَةُ، فَلا تُنْکِرْها.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از صفوان بن یحیی از ابوخالد القماط از عبدالرحمن بن قصیر روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
عبدالرحمن بن قصیر از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد: «این آیه: «إنَّ اللهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنینَ أنْفُسَهُمْ وَ أمْوالَهُمْ» را خواندم. پس فرمودند: «آیا می‌دانی منظور چه کسانی هستند؟» پس عرض کردم: «مؤمنان کارزار می‌کنند، پس می‌کشند و کشته می‌شوند.» پس فرمودند: «خیر! بلکه هر کس از مؤمنان کشته شود، باز گردانده شود تا بمیرد و هر کس بمیرد، باز گردانده شود تا کشته شود و آن مقدر است، پس آن را انکار نکنید.»»
