حدیث ۴۷۵۷

(۴۷۵۷) مختصر البصائر (ص ۹۹): وَ عَنْهُ بِهَذا الْإسْنادِ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ جَلَّ وَ عَزَّ: «إنَّ اللهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنینَ أنْفُسَهُمْ وَ أمْوالَهُمْ بِأنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللهِ فَیَقْتُلونَ وَ یُقْتَلونَ» إلَی آخِرِ الْآیَةِ. فَقالَ علیه‌السلام: «ذَلِکَ فی الْمیثاقِ.» ثُمَّ قَرَأْتُ: «التّائِبونَ الْعابِدونَ» إلَی آخِرِ الْآیَةِ. فَقالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «لا تَقْرَأْ هَکَذا وَ لَکِنِ اقْرَأْ: «التّائِبینَ الْعابِدینَ» إلَی آخِرِ الْآیَةِ.» ثُمَّ قالَ: «إذا رَأیْتَ هَؤُلاءِ، فَعِنْدَ ذَلِکَ هُمُ الَّذینَ یُشْتَرَی مِنْهُمْ أنْفُسُهُمْ وَ أمْوالُهُمْ، یَعْنی فی الرَّجْعَةِ.» ثُمَّ قالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «ما مِنْ مُؤْمِنٍ إلّا وَ لَهُ مَیْتَةٌ وَ قَتْلَةٌ. مَنْ ماتَ، بُعِثَ حَتَّی یُقْتَلَ وَ مَنْ قُتِلَ، بُعِثَ حَتَّی یَموتَ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از وهیب بن حفص النحاس از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوبصیر روایت کرد: «از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «إنَّ اللهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنینَ أنْفُسَهُمْ وَ أمْوالَهُمْ بِأنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللهِ فَیَقْتُلونَ وَ یُقْتَلونَ» تا آخر آیه سؤال کردم. پس (امام) علیه‌السلام فرمودند: «آن در میثاق است.» سپس خواندم: «التّائِبونَ الْعابِدونَ» تا آخر آیه. پس ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «این‌گونه نخوان، بلکه بخوان: «التائبین العابدین» تا آخر آیه.» پس فرمودند: «هنگامی که آن‌ها را دیدی، در آن هنگام، آن‌ها کسانی هستند که خریداری می‌شود از آن‌ها جان‌هایشان و امولشان، یعنی در رجعت.» سپس ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «از مؤمنی نیست مگر این‌که برای او مرگ یا کشته شدنی است. کسی که بمیر، برانگیخته می‌شود تا کشته شود و کسی که کشته شود، برانگیخته شود تا بمیرد.»»