حدیث 4741

(4741) الکافی (ح 8129)، التهذیب (ج 6، ح 38) و کامل الزیارات (ص 24 و 25): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ إسْماعیلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شاذانَ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی وَ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ جَمیعاً عَنْ مُعاویَةَ بْنِ عَمّارٍ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «لا تَدَعْ إتْیانَ الْمَشاهِدِ کُلِّها وَ مَسْجِدِ قُباءَ، فَإنَّهُ الْمَسْجِدُ الَّذی «أُسِّسَ عَلَی التَّقْوی مِنْ أوَّلِ یَوْمٍ» وَ مَشْرَبَةِ أُمِّ إبْراهیمَ وَ مَسْجِدِ الْفَضیخِ وَ قُبورِ الشُّهَداءِ وَ مَسْجِدِ الْأحْزابِ وَ هُوَ مَسْجِدُ الْفَتْحِ.» قالَ: «وَ بَلَغَنا أنَّ النَّبیَّ صلی‌الله‌علیه‌وآله کانَ إذا أتَی قُبورَ الشُّهَداءِ، قالَ: «سَّلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدّارِ» وَ لْیَکُنْ فیما تَقولُ عِنْدَ مَسْجِدِ الْفَتْحِ: «یا صَریخَ الْمَکْروبینَ وَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّینَ! اکْشِفْ هَمّی وَ غَمّی وَ کَرْبی، کَما کَشَفْتَ عَنْ نَبیِّکَ هَمَّهُ وَ غَمَّهُ وَ کَرْبَهُ وَ کَفَیْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ فی هَذا الْمَکانِ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از معاویه بن عمار
محمد بن اسماعیل البندقی از فضل بن شاذان از صفوان بن یحیی و ابن ابی‌عمیر از معاویه بن عمار
روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
ابن قولویه نیز شبیه این حدیث را از محمد بن حسن بن علی بن مهزیار الاهوازی از پدرش از جدش از حسن بن سعید الاهوازی از صفوان بن یحیی و ابن ابی‌عمیر و فضاله بن ایوب، همگی از معاویه عمار هم‌چنین از محمد بن یعقوب و علی بن حسین، همگی از علی بن ابراهیم بن هاشم القمی به باقی سند و نیز از جماعتی از مشایخشان از عبدالله بن جعفر الحمیری از ابراهیم ین مهزیار الاهوازی از برادرش علی از حسن بن سعید الاهوازی از صفوان بن یحیی و ابن ابی‌عمیر و فضاله بن ایوب، همگی از معاویة بن عمار روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «رها نکنید رفتن به مشاهد[1]، همه‌اش را و مسجد قبا، چرا که همانا آن مسجدی است که «أُسِّسَ عَلَی التَّقْوی مِنْ أوَّلِ یَوْمٍ» است و (نیز) مشربه ام ابراهیم و مسجدقضیح و قبور شهدا و مسجد احزاب که همان مسجد فتح است.» (و) فرمود: «و به ما رسیده است که نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله هنگامی که از قبور شهدا عبور کرد، فرمود: «سَّلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدّارِ»، لیکن نزد مسجد فتح می‌گویی: «ای فریادرس اندوهگینان و ای اجابت‌کننده دعای درماندگان! بر طرف کن غصه‌ام را و غمم را و اندوهم را، همان‌گونه که بر طرف کردی از نبیت غصه‌اش را و غمش را و اندوهش را و کفایت کردی ترس از دشمنش را در این مکان.»»
———-
[1]– مشاهد جمع مشهد و به معنای محل شهادت در معانی مختلف آن است. در این‌جا منظور از مشاهد، محل دفن معصومین علیهم‌السلام است.