حدیث 4495
(4495) الکافی (ح 5992)، التهذیب (ج 4، ح 334 و ج 6، ح 286) و الفقیه (1674): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی جَمیعاً عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْمُغیرَةِ عَنْ طَلْحَةَ بْنِ زَیْدٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «جَرَتِ السُّنَّةُ أنْ لا تُؤْخَذَ الْجِزْیَةُ مِنَ الْمَعْتوهِ وَ لا مِنَ الْمَغْلوبِ عَلَی عَقْلِهِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از عبدالله بن مغیره از طلحه بن زید
از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی لاشعری از محمد بن یحیی الخزاز از عبدالله بن مغیره از طلحه بن زید
که طلحه بن زید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به طلحه بن زید که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف کالموثق.
* * *
مجلسی اول: فی القوی و رواه الکلینی فی الصحیح.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «سنت جاری شد که جزیه از ناقص العقل و نه از دیوانه گرفته نشود.»