حدیث 4454
(4454 و 9177) المحاسن (ج 1، ص 169): عَنْهُ عَنِ ابْنِ فَضّالٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ عُقْبَةَ بْنِ خالِدٍ عن أبیه قالَ: «دَخَلْتُ أنا وَ مُعَلَّی بْنُ خُنَیْسٍ عَلَی أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام. فَأذِنَ لَنا وَ لَیْسَ هُوَ فی مَجْلِسِهِ. فَخَرَجَ عَلَیْنا مِنْ جانِبِ الْبَیْتِ مِنْ عِنْدِ نِسائِهِ وَ لَیْسَ عَلَیْهِ جِلْبابٌ. فَلَمّا نَظَرَ إلَیْنا، رَحَّبَ، فَقالَ: «مَرْحَباً بِکُما وَ أهْلاً.» ثُمَّ جَلَسَ وَ قالَ: «أنْتُمْ، أولو الْألْبابِ فی کِتابِ اللهِ. قالَ اللهُ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «إنَّما یَتَذَکَّرُ أولوا الْألْبابِ». فَأبْشِروا فَأنْتُمْ عَلَی إحْدَی الْحُسْنَیَیْنِ مِنَ اللهِ. أما إنَّکُمْ إنْ بَقیتُمْ حَتَّی تَرَوْا ما تَمُدّونَ إلَیْهِ رِقابَکُمْ، شَفَی اللهُ صُدورَکُمْ وَ أذْهَبَ غَیْظَ قُلوبِکُمْ وَ أدالَکُمْ عَلَی عَدُوِّکُمْ وَ هُوَ قَوْلُ اللهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی: «وَ یَشْفِ صُدورَ قَوْمٍ مُؤْمِنینَ وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلوبِهِمْ» وَ إنْ مَضَیْتُمْ قَبْلَ أنْ تَرَوْا ذَلِکَ، مَضَیْتُمْ عَلَی دینِ اللهِ الَّذی رَضیَهُ لِنَبیِّهِ وَ بَعَثَهُ عَلَیْهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد البرقی بر می‌گردد، لذا ایشان از حسن بن علی بن فضال از علی بن عقبه بن خالد از پدرش که عقبه خالد از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
در بعضی نسخ، «عن أبیه» نیامده است که با توجه به حدیث تفسیر العیاشی و قاعده کلی نسخه‌نویسی، وجود «عن أبیه» درست است.
علی بن عقبه بن خالد (از پدرش) روایت کرد: «من و معلی بن خنیس بر ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام وارد شدیم. پس به ما اذن داد، در حالی که در اتاقشان نبودند. پس خارج شد بر ما از جانب اتاق از نزد زنانش، در حالی که جلبابی بر ایشان نبود. پس چون به ما نظر کردند، خوش‌آمد گفته، پس فرمودند: «خوشا به حال شما و خوش آمدید.» سپس نشستند و فرمودند: «شما اولوا الارباب در کتاب الله هستید. الله تبارک و تعالی فرمود: «إنَّما یَتَذَکَّرُ أولوا الْألْبابِ». پس مژده باد شما را که از جانب الله بر یکی از دو نیکی هستید. آگاه باشید که همانا اگر شما باقی بمانید تا ببینید آن‌چه به آن آرزوی دارید، سینه‌هایتان شفا یابد و خشم قلب‌هایتان برود و بر دشمنانتان پیروز شوید و همان است کلام الله تعالی: «وَ یَشْفِ صُدورَ قَوْمٍ مُؤْمِنینَ وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلوبِهِمْ» و اگر بروید قبل از آن‌که آن را ببینید، بر دین الله رفته‌اید که آن را برای نبیش پسندید و او را بر آن مبعوث کرد.»»