حدیث ۴۴۰۰
(۴۴۰۰) الکافی (ح ۶۸۷۲)، عیون أخبار الرضا علیه‌السلام (ج ۲، ص ۸۳) و علل الشرائع (ج ۲، ص ۴۴۳): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ خالِدٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌الْحَسَنِ علیه‌السلام: «لِأیِ شَیْءٍ صارَ الْحاجُ، لا یُکْتَبُ عَلَیْهِ الذَّنْبُ أرْبَعَةَ أشْهُرٍ.» قالَ: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أباحَ الْمُشْرِکینَ الْحَرَمَ فی أرْبَعَةِ أشْهُرٍ إذْ یَقولُ: «فَسیحوا فی الْأرْضِ أرْبَعَةَ أشْهُرٍ». ثُمَّ وَهَبَ لِمَنْ یَحُجُّ مِنَ الْمُؤْمِنینَ الْبَیْتَ، الذُّنوبَ أرْبَعَةَ أشْهُرٍ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از حسین بن خالد که این فرد اخیر از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق شبیه این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ا بن عیسی الاشعری از پدرش از حسین بن خالد روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
حسین بن خالد روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «برای چه چون حاجی شد، گناه چهار ماه بر او نوشته نمی‌شود؟» فرمودند: «همانا الله عز و جل مباح کرد مشرکان حرم را در چهار ماه هنگامی که می‌فرمود: «فَسیحوا فی الْأرْضِ أرْبَعَةَ أشْهُرٍ». سپس هبه کرد گناهان چهار ماه را برای کسی از مؤمنین که بیت (الله) را حج می‌گزارد.»»
