حدیث 4277
(4277 و 4309) الکافی (ح 1427) و التهذیب (ج 4، ص 363): أحْمَدُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنِ الرِّضا علیه‌السلام قالَ: «سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ اعْلَموا أنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذی الْقُرْبی». فَقیلَ لَهُ: «فَما کانَ لِلّهِ، فَلِمَنْ هُوَ؟» فَقالَ: «لِرَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ ما کانَ لِرَسولِ اللهِ، فَهُوَ لِلْإمامِ.» فَقیلَ لَهُ: «أ فَرَأیْتَ إنْ کانَ صِنْفٌ مِنَ الْأصْنافِ أکْثَرَ وَ صِنْفٌ أقَلَّ؟ ما یُصْنَعُ بِهِ؟» قالَ: «ذاکَ إلَی الْإمامِ. أ رَأیْتَ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله کَیْفَ یَصْنَعُ؟ أ لَیْسَ إنَّما کانَ یُعْطی عَلَی ما یَرَی؟ کَذَلِکَ الْإمامُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبول معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از ابن عیسی الاشعری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن حسن بن علی بن فضال که معتبر درجه یک است، از احمد بن حسن بن علی بن فضال از احمد بن محمد بن ابی‌نصر روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
احمد بن محمد بن ابی‌نصر از (امام) رضا علیه‌السلام روایت کرد: «از کلام الله عز و جل: «وَ اعْلَموا أنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأنَّ لِلّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسولِ وَ لِذی الْقُرْبی» سؤال شد. پس به ایشان گفته شد: «پس آن چه برای الله است، پس آن برای چه کسی است؟» پس فرمودند: «برای رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله و آن‌چه برای رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله باشد، پس آن برای امام است.» پس به ایشان گفته شد: «چه نظری دارید اگر گروهی از گروه‌ها زیادتر و گروهی کم‌تر باشند؟ با آن چه می‌شود؟» فرمودند: «آن به عهده امام است. آیا نمی‌بینید رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله چه می‌کرد؟ آیا نیست که عطا می‌کرد بر آن‌چه (صلاح) می‌دید؟ امام (هم) همان‌گونه است.»»