حدیث ۴۲۵۹
(۴۲۵۹) الکافی (ح ۱۵۱۷۶): عَلیٌّ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ وَ غَیْرِ واحِدٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «إنَّ لَکُمْ فی حَیاتی خَیْراً وَ فی مَماتی خَیْراً.» قالَ: «فَقیلَ: «یا رَسولَ اللهِ! أمّا حَیاتَکَ فَقَدْ عَلِمْنا، فَما لَنا فی وَفاتِکَ؟» فَقالَ: «أمّا فی حَیاتی، فَإنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ قالَ: «وَ ما کانَ اللهُ لیُعَذِّبَهُمْ وَ أنْتَ فیهِمْ» وَ أمّا فی مَماتی، فَتُعْرَضُ عَلَیَّ أعْمالُکُمْ، فَأسْتَغْفِرُ لَکُمْ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از محمد بن ابی‌حمزه و چند نفر دیگر که هر چند این غیر واحد، ابتداء مجهول هستند، اما اولاً به واسطه ابن ابی‌عمیر، توثیق درجه دو می‌شوند و ثانیاً در عرض محمد بن ابی‌حمزه الثمالی قرار دارند که از ثقات درجه یک است. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کردند: «رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «به یقین برای شما در حیاتم خیری است و در مرگم خیری.»» (امام علیه‌السلام) فرمودند: «پس گفته شد: «ای رسول الله! اما حیات شما را دانسته‌ایم، پس در وفات شما برای ما چیست؟» پس فرمودند: «اما در حیاتم، پس همانا الله عز و جل فرمود: «وَ ما کانَ اللهُ لیُعَذِّبَهُمْ وَ أنْتَ فیهِمْ» و اما در مرگم، پس اعمال شما بر من عرضه می‌شود، پس برای شما طلب آمرزش می‌کنم.»»
