حدیث 4237
(4237 و 4236) التوحید (ص 358) و المحاسن (ج 1، ص 237): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ وَ سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ جَمیعاً قالا حَدَّثَنا أیّوبُ بْنُ نوحٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ هِشامِ بْنِ سالِمٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ اعْلَموا أنَّ اللهَ یَحولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ»، قالَ: «یَحولَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أنْ یَعْلَمَ أنَّ الْباطِلَ حَقٌ» وَ قَدْ قیلَ إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی، «یَحولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ» بِالْمَوْتِ وَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «إنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالَی یَنْقُلُ الْعَبْدَ مِنَ الشَّقاءِ إلَی السَّعادَةِ وَ لا یَنْقُلُهُ مِنَ السَّعادَةِ إلَی الشَّقاءِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن والید از محمد بن حسن الصفار و سعد بن عبدالله القمی از ایوب بن نوح از ابن ابی‌عمیر از هشام بن سالم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه قسمت اول این روایت را از علی بن حکم از هشام بن سالم روایت کرده است.
هشام بن سالم از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ اعْلَموا أنَّ اللهَ یَحولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ» (روایت کرد که) فرمودند: «حائل می‌شود بین او. بین این‌که باطل را حق بداند» (راوی گفت که) الله تبارک و تعالی، حائل می‌شود بین فرد و قلبش به مرگ، در حالی که ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «به یقین الله تبارک و تعالی بنده را از بدسرانجامی به خوش‌سرانجامی منتقل می‌کند و او را از خوش‌سرانجامی به بدسرانجامی منتقل نمی‌کند.»