حدیث ۴۱۷۱

(۴۱۷۱) التهذیب (ج ۴، ح ۳۶۸): وَ عَنْهُ عَنْ حَمّادٍ عَنْ حَریزٍ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «ما یَقولُ اللهُ: «یَسْئَلونَکَ عَنِ الْأنْفالِ قُلِ الْأنْفالُ لِلّهِ وَ الرَّسولِ». قالَ: «الْأنْفالُ لِلّهِ وَ لِلرَّسولِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ هیَ کُلُّ أرْضٍ جَلا أهْلُها مِنْ غَیْرِ أنْ یُحْمَلَ عَلَیْها بِخَیْلٍ وَ لا رِجالٍ وَ لا رِکابٍ. فَهیَ نَفْلٌ لِلّهِ وَ لِلرَّسولِ صلی‌الله‌علیه‌وآله.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احایث قبل، ضمیر «ه» در «عنه»، به علی بن حسن بن فضال بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به علی بن حسن بن فضال که معتبر درجه یک است، از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.

زراره (بن اعین) از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «آن‌چه الله می‌فرمود: «یَسْئَلونَکَ عَنِ الْأنْفالِ قُلِ الْأنْفالُ لِلّهِ وَ الرَّسولِ»؟» فرمودند: «انفال برای الله و برای رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله است و آن هر زمینی است که اهلش آن را رها کرده‌اند از غیر آن‌که حمله شده باشد به آن به اسبان و نه افراد و نه سواران. پس آن زیادتی است برای الله و برای رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله.»»