حدیث ۴۱۶۴

(۴۱۶۴) الکافی (ح ۱۳۶۲۷): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنِ الْحَلَبیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «مَنْ ماتَ وَ تَرَکَ دَیْناً، فَعَلَیْنا دَیْنُهُ وَ إلَیْنا عیالُهُ وَ مَنْ ماتَ وَ تَرَکَ مالاً، فَلِوَرَثَتِهِ وَ مَنْ ماتَ وَ لَیْسَ لَهُ مَوالٍ، فَمالُهُ مِنَ الْأنْفالِ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از حماد بن عثمان از عبیدالله الحلبی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «هر کس بمیرد و دینی را ترک کند، پس دین او بر ما است و خانواده او به سوی ما هستند و هر کس بمیرد و مالی را ترک کند، پس برای وارثان او است و هر کس بمیرد و برای متولیانی نباشد، پس مال او از انفال است.»