حدیث ۴۱۱۲
(۴۱۱۲) الکافی (ح ۳۰۲۰): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمانَ بْنِ داوُدَ الْمِنْقَریِّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غیاثٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «کَمْ مِنْ مَغْرورٍ بِما قَدْ أنْعَمَ اللهُ عَلَیْهِ وَ کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِسَتْرِ اللهِ عَلَیْهِ وَ کَمْ مِنْ مَفْتونٍ بِثَناءِ النّاسِ عَلَیْهِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از قاسم بن حمد الاصبهانی از سلیمان بن داود المنقری از حفص بن غیاث روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «چه بسا از مغرور شده به جهت آن‌چه الله بر او نعمت داده است و چه بسا از مستدرج به جهت پوشاندن الله بر او و چه بسا از فریب خورده به جهت ستایش مردم بر او.»
