حدیث ۴۰۶۱

(۴۰۶۱) المحاسن (ج ۱، ص ۲۴۲): عَنْهُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ رِفاعَةَ بْنِ النَّخّاسِ بْنِ موسَی عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ تَعالَی: «وَ إذْ أخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی آدَمَ مِنْ ظُهورِهِمْ ذُرّیَّتَهُمْ وَ أشْهَدَهُمْ عَلی أنْفُسِهِمْ أ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالوا بَلی»، قالَ: «نَعَمْ! لِلّهِ الْحُجَّةُ عَلَی جَمیعِ خَلْقِهِ، أخَذَهُمْ یَوْمَ أخَذَ الْمیثاقَ هَکَذا»، قَبَضَ یَدَهُ.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد البرقی بر می‌گردد، لذا ایشان از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از رفاعه بن موسی النخاس روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله تعالی: «وَ إذْ أخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی آدَمَ مِنْ ظُهورِهِمْ ذُرّیَّتَهُمْ وَ أشْهَدَهُمْ عَلی أنْفُسِهِمْ أ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالوا بَلی» فرمودند: «آری! برای الله بر همه خلقش حجتی است که زمان گرفتن پیمان محکم از آن‌ها این‌گونه گرفت»، (سپس) دستش را مشت کرد.