حدیث ۴۰۳۹

(۴۰۳۹ و ۴۸۹۷) الکافی (ح ۱۰۶)، الأمالی للصدوق (ص ۴۲۰) و بصائر الدرجات (ص ۵۳۷): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ یونُسَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ عَنْ أبی‌یَعْقوبَ إسْحاقَ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إنَّ اللهَ خَصَّ عِبادَهُ بِآیَتَیْنِ مِنْ کِتابِهِ. أنْ لا یَقولوا حَتَّی یَعْلَموا وَ لا یَرُدّوا ما لَمْ یَعْلَموا وَ قالَ عَزَّ وَ جَلَ: «أ لَمْ یُؤْخَذْ عَلَیْهِمْ میثاقُ الْکِتابِ أنْ لا یَقولوا عَلَی اللهِ إلّا الْحَقَ» وَ قالَ: «بَلْ کَذَّبوا بِما لَمْ یُحیطوا بِعِلْمِهِ وَ لَمّا یَأْتِهِمْ تَأْویلُهُ».»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از یونس بن عبدالرحمن از ابویعقوب، اسحاق بن عبدالله که این فرد آخر از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از پدرش از علی بن ابرهیم به باقی سند روایت کرده است.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از هیثم النهدیاز محمد بن عمر بن یزید از یونس بن عبدالرحمن به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن علی الظاهر.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «به درستی‌که الله بندگانش را به دو آیه از کتابش مخصوص گردانیده است. این‌که نگویند تا نمی‌دانند و رد نکنند آن‌چه را ندانسته‌اند و (الله) عز و جل فرمود: «أ لَمْ یُؤْخَذْ عَلَیْهِمْ میثاقُ الْکِتابِ أنْ لا یَقولوا عَلَی اللهِ إلّا الْحَقَ» و فرمود: «بَلْ کَذَّبوا بِما لَمْ یُحیطوا بِعِلْمِهِ وَ لَمّا یَأْتِهِمْ تَأْویلُهُ».»